Anna Kitala

Historia

Dopóki jesteśmy razem, chcemy żyć... Drodzy Przyjaciele, Dziś chcielibyśmy podzielić się z Wami naszą historią - jesteśmy samotnym, niepełnosprawnym małżeństwem bez rodziny, bez przyjaciół. Ja Anna choruję od 36 roku życia mój mąż Mariusz jest osobą niepełnosprawną od urodzenia, porzucony przez rodziców zaraz po porodzie. Od lat pokonujemy przeciwności losu, walcząc z postępującą chorobą i licznymi schorzeniami współistniejącymi, które nie tylko dotknęły nasze ciała, ale i dusze. Nasza miłość, wzajemny szacunek i wsparcie pozwoliło nam przetrwać wiele trudności życiowych, a teraz, gdy siły opadają coraz bardziej jesteśmy zmuszeni szukać wsparcia od serc pełnych empatii i dobroci. Pomoc ze strony instytucji do tego powołanych, jest na minimalnym poziomie. Gdy choroba bierze górę, siły opadają jeszcze bardziej, codzienne życie i czynności typu: toaleta, zakupy, pranie, gotowanie, sprzątanie, załatwianie spraw urzędowych czy wyjścia do lekarza to dla nas wyzwanie. Małe mieszkanko, dla dwóch osób poruszających się na wózku, też nie ułatwia życia, dlatego zwracamy się do Was z prośbą o pomoc w zakupie sprzętu, który może znacząco poprawić nasza jakość życia: -Koncentratora tlenu - aktualnie wypożyczamy bo jest niezbędny, są to koszta jak dla nas bardzo duże -Sprzęt rehabilitacyjny -Wózek elektryczny Choroby z jakimi zmagamy się to: RZS, osteoporoza, choroby serca, astma, choroba neurologiczna - to te główne u mnie, natomiast u męża: dziecięce porażenie mózgowe kończyn dolnych, po operacjach kręgosłupa. Wszystkie choroby są udokumentowane Dziękujemy za każdy najdrobniejszy gest wsparcia. Dla nas oznacza to więcej niż tylko pomoc finansową. To znak, że nie jesteśmy sami